15 stycznia 1951 r., w przeddzień rocznicy wkroczenia Armii Czerwonej do Ostrowca, wydany został pierwszy numer tygodnika „Walczymy o Stal” (podtytuł: „Organ Komitetu Fabrycznego PZPR”) – najstarszej gazety zakładowej na Kielecczyźnie. Periodyk, potocznie zwany „Walcówką”, ukazywał się do końca 1989 r. Jego następczyni – „Gazeta Ostrowiecka” powstała w 1990 r. i wydawana jest do dziś.
Pomysł na wydanie gazety zakładowej pojawił się w 1950 r. Sprzyjała mu rosnąca popularność tego typu prasy, która miała być informatorem, wychowawcą ale i motywatorem klasy robotniczej do zwiększonego wysiłku podczas realizacji planu sześcioletniego. Padały różne propozycje tytułów: „Hutnik”, „Przodownik”, „Słowo Ostrowieckiego Hutnika”. Ostatecznie wybrano „Walczymy o Stal”. Redaktorzy nowopowstałej gazety wywodzili się z hutniczego klubu korespondentów „Słowa Ludu”, zaś pierwszym redaktorem naczelnym został Eugeniusz Stępień. W kolejnych latach funkcję tę pełnił również Daniel Dzieciaszek, Jerzy Łada, Jan Klimek, Wiesław Borcych, Marian Machula, Wanda Woźniak oraz Wojciech Turczyński.
Pismo korzystało ze wsparcia licznych korespondentów i współpracowników, co zaowocowało zróżnicowaną, jak na owe czasy, tematyką. Niestety, najstarsze numery z lat 1951 i 1952 nie zachowały się. Patrząc jednak na kolejne, można stwierdzić, że w „Walcówce” pisano o działalności Huty, organizacjach partyjnych, sporcie i kulturze, sprawach społecznych i socjalnych, lokalnych wydarzeniach. Nie stroniono także od wpisów i rysunków humorystycznych, nawiązujących do kierownictwa Huty i pracy hutników.
Gazeta wydawana była w nakładzie od 5 do 10 tys. egzemplarzy, raz w tygodniu, początkowo w sobotę, a od 1966 r. w poniedziałek. Jej objętość wynosiła minimum 4 strony, w różnych formatach. Dystrybuowano ją wśród członków załogi Huty oraz w kioskach „Ruchu”.
Warto wspomnieć, że autorką pracy licencjackiej bronionej na UJK w Kielcach pt. „Życie kulturalne w Ostrowcu Świętokrzyskim w latach 1951-1981 na łamach tygodnika »Walczymy o Stal«” jest Kinga Niekurzak, pracownik naszego Muzeum.
Opr. M. Głąb