O tym, jak bardzo ważnym elementem wyposażenia każdego wojownika jest uzbrojenie ochronne, nie trzeba nikogo przekonywać. Jego skuteczność decydowała o szansach przeżycia na polach bitew zarówno w przeszłości, jak i współcześnie, i nic nie wskazuje, by miało się to zmienić w przyszłości. Nie powinno więc zatem dziwić, że wszelkiego rodzaju pancerze i ich elementy są ozdobą każdej kolekcji militariów. Dziś prezentujemy unikatowy okaz ze zbiorów naszego Muzeum, czyli zbroję typu juszman.

Ten typ opancerzenia pojawił po raz pierwszy ok. XV wieku w Indiach, a do XVIII wieku rozpowszechnił się na terenie całej Azji, wchodząc na wyposażenie wojowników Indii, Chin i Japonii. Największą popularnością cieszył się w Imperium Osmańskim i Rosji. Często też wykorzystywany był przez jazdę I Rzeczypospolitej. Swoją wyjątkowość zawdzięczał konstrukcji, która łączy trzy różne techniki – zbroi kolczej, płytowej i bechteru. Korzeni tej ostatniej można się doszukiwać w rzymskiej zbroi typu lorica segmantata.