Rekonstrukcja osady neolitycznej

Pomysł umiejscowienia na terenie rezerwatu w Krzemionkach rekonstrukcji obronnej osady kultury pucharów lejkowatych pojawił się już na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku. Wzniesiona w latach 1991-1992 pod kierunkiem ekspertów z działu neolitu PMA rekonstrukcja pradziejowej osady jest kolejną atrakcją dla zwiedzających Muzeum w Krzemionkach. Zajmuje ona powierzchnię ok. 1,5 ha. Mimo, że nie jest wiernym odwzorowaniem żadnego ze znanych stanowisk archeologicznych, oglądając ją można wyobrazić sobie jak ludzie epoki kamienia i wczesnej epoki brązu organizowali przestrzeń, którą zamieszkiwali. Jest to rekonstrukcja oparta o wyniki badań archeologicznych prowadzonych na stanowiskach z neolitu i wczesnej epoki brązu. Trzeba przy tym pamiętać, że w pradziejach najbliższa osada istniała na wzgórzu Gawroniec w Ćmielowie, a w Krzemionkach znajdowały się jedynie tymczasowe obozowiska

Wioska składa się z rekonstrukcji 4 domów mieszkalnych zbudowanych na podstawie dokumentacji z badań archeologicznych w Dobroniu, Sicinach i Brzeziu. Domy są otoczone palisadą i rowem obronnym, podobnie jak niektóre znane osady neolityczne (np. Stryczowice, Bronocice, Złota).Zrekonstruowane chaty należą do trzech różnych kultur, których przedstawiciele eksploatowali krzemionkowskie kopalnie: pucharów lejkowatych, kultury amfor kulistych i kultury mierzanowickiej. Obok chat zorganizowane są stanowiska, na których odbywają się lekcje muzealne dla dzieci i młodzieży. Po zachodniej stronie zlokalizowana jest rekonstrukcja grobowca megalitycznego z Broniszowic. Stanowi ona zaczątek realizowanego od kilku lat kolejnego sektora rekonstrukcji, czyli cmentarzyska. Ma ona prezentować wierzenia i obrządek pogrzebowy ludności zamieszkującej ziemie polskie 5500-3600 lat temu. Wioska ma ukazywać warunki życia ludzi w młodszej epoce kamienia oraz epoce brązu. Jest miejscem, w którym przeprowadza się eksperymenty archeologiczne i pokazy z udziałem publiczności.